Znowu ten sam sen: góry, kotlina, kobieta przy jeziorze i jej słowa: "Odnajdź mnie".
Obudziłam się. Delling był nieprzytomny. Trawa, na której leżał przybrała szkarłatny kolor. Ciągle krwawił, przeraziłam się, jak wiele krwi stracił.  Nie przeżyje długo... Gorzko zapłakałam.
Delikatnie pogładziłam bok Dellinga, w który został ranny, uważając, żeby go nie urazić. Byłam wściekła, na tych ludzi, na wszystko co się stało. Nagle poczułam ciepło w dłoniach i zobaczyłam jak moje dłonie otoczyła delikatna błękitna poświata.Z sekundy na sekundę światło stawało się mocniejsze- w miarę, jak moja złość wzrastała. Po paru chwilach, które wydawały mi się wiecznością, poświata zniknęła, a ja ze zdziwieniem stwierdziłam, że rana się zasklepiła. Byłam zbyt zmęczona, żeby się zastanawiać jak to możliwe.
Upadłam obok Delinga i zasnęłam.

- Kim jest pani światła?- zapytałam. "Pani światła? Jest dobrym duchem. Chodzą słuchy, że wieki temu została uwięziona na dnie morza, Jej mąż dwiedział się, że zdradziła go z jego bratem. Był wściekły. Zaczął ją szarpać, dusić. W końcu ją rozebrał, związał sznurem, zgwałcił i wrzucił do morza. Teraz podobno wychodzi z morza i pomaga innym."
- To straszne!!! "Ale to tylko legenda".
-Czyli gdy by nie ona...to Delling by zginął! Przez moją głupotę!- zaczęłam szlochać. "O nie! Moja pani nie będzie płakać!"- przytuliła mnie, a ja sobie przypomniałam jak ważne dla mnie są konie i jak dobrze, że ją mam.

- Przykro mi, ale nic nie pamiętam! Tak w ogóle gdzie jest Xara?
- Sama nie wiem...szukałam jej, ale nigdzie jej nie ma .
-Jak to nigdzie jej...
- Zobacz! Mustang! - przerwałam mu. Muszę przyznać...ten końbył boski! Długa, czarna grzywa, maść- bułana, dobrze zbudowany... i jego oczy. Rybie oczy...Mój wzrok spotkał się z jego wzrokiem. Chciałam podejść bliżej, ale się spłoszył...- Piękny...- wydusiłam zachwycona.
- Dobrze, ale może pomyślmy o Xarze?!- powiedział Delling. Był dziwnie nerwowy. Nigdy się tak nie zachowywał.

Zbliżył się do mnie. Cała drżałam. Maksymy nigdzie nie było. Na szczęście mustang stanął przedemną na tylnych nogach i  mnie obronił.  Po czym przewrócił się i zamienił w...MĘŻCZYZNE?

Ostatnio edytowany przez Maksyma (25-05-13 13:03:55)

- Ni-nii-nie wie-mm. Nie wiem. - odparłam drżącym głosem.
- Nie lękaj się princesa! Ja cie obronić przed tym  idiota! On zrobić krzywda hermoso ángel?! Jak tak to ja zabić idiota!!!- powiedział śmiesznym akcentem. Był taki słodki! - Hihi, bardzo ci dziękuje,ale znam Dellinga i wiem, że nie zrobił mi by krzywdy...przynajmniej mam taką nadzieję...- spojrzałam na niespokojnego Dellinga, któremu na te słowa widocznie zrobiło się głupio. - Nie ma za co! To była wielka przyjemność pomóc czika! Ale panienka lepiej nie mieć taka pewność, bo stać się krzywda!
-Wiesz...ufam mu. Wiele razy mnie obrnił...-przerwał mi-To dobrze, ale ja lepiej pomóc czika i idiota! Bo ja znać idiota, on być nieszkodliwy, ale głupi. Ach ja się nie przedstawić! Jestem Diego- pocałował moją dłoń.-A panienka?

- Delling! - krzyknęłam nie wierzą swojej pewności siebie.- Na pewno przyda się nam ktoś jeszcze! Łatwiej znajdziemy Xare. A poza tym mam już dość ciebie i twojego towarzy...- przerwałam. Nie chciałam tego powiedzieć, kochałam go. Nadal go kochałam! Mina mu zrzedła.- Delling!
- Wybacz mi Casi za moje zachowanie. Obiecuje, że już nie będę cię denerwować. Wybacz dzisiaj zachowałem się okropnie! Wybacz...On się tobą zajmie! Niedługo wrócę! A teraz- zmienił się w lodowego ptaka i znikł. Czułam się okropnie! Było mi go tak żal, tęskniłam. Jak mogłam mu takie coś powiedzieć?- Panienka nie płakać! Ja mieć zająć się panienka, a Czika płakać?! O nie....! Głowa do góry. Idiota kochać flor de loto i Diego mu się nie dziwić. Diego też kochać  hermoso ángel. Diego cie utulić do snu, bo noc. Chodż...-przytulił mnie. Tak...delikatnie, przyjemnie.

Był taki czarujący. Nie dało się go nie lubić, a jego akcent... cudowny....
Ale jednak było mi trudno ogarnąć się w tej sytuacji. Delling był mi tak bliski, a to co się z nim stało tak bardzo mnie przeraziło... Zastanawiałam się, gdzie teraz jest.
I jeszcze ta kobieta z moich snów... Skąd Delling o nich wiedział? I dlaczego tak go to zdenerwowało? Czyżby te sny kryły w sobie coś więcej?

Noc spędziliśmy w lesie, w zaimprowizowanym obozowisku.
Długi czas nie mogłam zmrużyć oka, bałam się tego, co mogło mi się przyśnić.
Gdy wreszcie udało mi się usnąć, ku mojemu zdziwieniu, nie śniła mi się tajemnicza kobieta, tylko Delling... Delling, którego ciągle nie mogłam zapomnieć...