Dzień drugi- Narak Chaturdasi



Wybitnie radosna Nilima zapukała do moich drzwi o czwartej nad ranem. Wymamrotałam coś, co- byłam tego pewna- nie było zrozumiałe i przewróciłam się na drugi bok. Krzątała się mimo to i klaskała głośno w dłonie:

"Już czas wstawać, panno Kelsey"

Oparłam się na łokciu z wciąż zamkniętymi oczami i włosami na twarzy.
"Co ja takiego strasznego zrobiłam, że budzisz mnie o tej godzinie??"

"Już czas na tradycyjną kąpiel"- na te słowa ziewnęłam.

"Chcesz, żebym sie wykapała? Teraz?"

"Tak. Przygotuję ją dla ciebie"- Zniknęła w mojej łazience i usłyszałam strumień wody, wypełniający wannę. Mając wciąż szczelnie zamknięte oczy, zignorowałam ją i ponownie zakopałam się pod kołdrą. Jednak zapach róż mnie rozpraszał i niechętnie odepchnęłam od siebie kołdrę i poczłapałam do łazienki.

"Tak ogólnie, wszyscy oszaleliście. Podczas Bożego Narodzenia czy święta dziękczynienia nie bierzemy kąpieli w środku nocy"

"Dość marudzenia. Chłopcy są już dawno gotowi, a ciebie zaraz ominie śniadanie"- sprawdziła temperaturę wody, by upewnić się, że jest gorąca, i wysypała na powierzchnię wody setki płatków różanych. parsknęłam śmiechem.

"Czy chłopcy tez kąpali się w różach?

"Nie. Dla nich miałam różne olejki. Teraz zostawię cie samą. gdy zanurzysz się w wodzie, masz się wymoczyć i myśleć o nadchodzącym roku. Gdy wyjdziesz z wody, pozostawisz starą Kelsey za sobą, a dziewczyna, którą spotkamy na śniadaniu będzie nową, lśniącą Kelsey. Kąpiel zapewni ci odświeżenie, poprawi samopoczucie i sprawi, że będziesz gotowa stawić czoła temu, co jest przed nami"

"Czy ty już to zrobiłaś?"

"Tak. Jestem już po kąpieli. Jestem Nową Nilimą"

"Nie jestem pewna, czy lubię tą nową dziarską ciebie"

"Bądź co bądź, wykapiesz się"

"A jeśli zasnę w wodzie?"

"Nie możesz. Kąpiel musi się zakończyć przed wschodem słońca. Twoje nowe ubrania będą czekać na ciebie w łóżku". Z tymi słowami zostawiła mnie w spokoju, gapiącą się na przygotowaną kąpiel w wannie. Wymamrotałam do siebie- pewnego razu w Rzymie- i rozpięłam górę od mojej piżamy.

Mimo moich wcześniejszych protestów, gorąca kąpiel z różanymi olejkami była wspaniała. Moje mięśnie się rozluźniły a ja rozmyślałam, jak bardzo moje życie się zmieniło od czasu, gdy poznałam Rena. Starałam się odegnać od siebie wszystkie złe rzeczy jak Lokesh, rekiny i kappa i wyobrażałam sobie, że zmywam ich z siebie niczym błoto. gdy powoli gąbką przemywałam jedwabistą wodą skórę na moich ramionach, zastanawiałam się, czy nowa ja będzie umiała poradzić sobie w moim życiu uczuciowym.

Skupiłam się na tym, czego oczekiwałam od Kishana. Leżąc w wannie, planowałam nasze życie. Zakładając, że przetrwamy poszukiwania czwartego daru dla Durgi, ofiarujemy go jej a chłopcy staną się w końcu ludźmi przez cały czas. Chciałabym skończyć koledż a Kishan będzie.... co Kishan chciałby robić? Może przejmie firmę albo zostanie partnerem Rena? Możliwe, że będzie chciał zostać w Indiach- myśląc o tym przygryzłam wargę. Nie chciałam zostać w Indiach. Bardzo mi sie tu podobało, ale chciałam mieszkać w Oregonie. Może ja zostanę zatrudniona przez pana Kadama. jestem pewna, że mogę być w jakiś sposób pomocna. Będę mieszkać w swoim pokoju?, Nie, ren tu zostanie. Będziemy musieli się wyprowadzić. Nie mogłabym poślubić jego brata i wciąż go widywać. A co jeśli on nigdy się nie ożeni? Nie.. jestem pewna, że on pragnie mieć ślub i rodzinę. Co jeśli Kishan nie będzie chciał się wyprowadzić? Będę musiała każdego dnia stawać twarzą w twarz z Renem?



Tego wieczora Nilima i pan Kadam zaplanowali skomplikowany pokaz sztucznych ogni. Rozłożyliśmy leżaki na zewnątrz domu i obserwowaliśmy, jak obije wystrzeliwali kilka drogich salw. gdy ich światło zblakło, rozpaliliśmy ognisko i pan Kadam rozpoczął opowiadanie kolejnej historii:

"Demon o imieniu Narakasura wykradł szesnaście kobiet, ale ponieważ żadnen mężczyzna nie mógł go pokonać, do jego zabicia wysłano kobietę. Nazywała się Sartabhama, i gdy tylko weszła na pole bitwy, udawała przed Narakasurą omdlenie. Demon opuścił nisko miecz i zbliżył się, gdy ona nagle wstała i odcięła mu głowę. Zasług jednak za ten czyn nie przypisano jej tylko Krisznie, który pozwolił jej wejść na pole bitwy i udostępnił jej swój rydwan. Aby wyrazić swoją wdzięczność uwolnione kobiety wykapały Krishnę, masowały go pachnącymi olejkami, a następnie go poślubiły. Tak narodziła sie tradycja, by w ten dzień wcześnie wstawać i brać specjalną kąpiel"

Złożyłam na piersi ręce- "Nie jestem pewna, czy podoba mi sie ta historia. Kobiety wykonały całą pracę, obmyły faceta a potem stały się kolejnymi żonami, wśród tysięcy innych"

Kishan wyciągnął swoje długie nogi przed sobą i skrzyżował je w kostkach.
"A co w tym złego? Uważam, że źle kontynuujemy ta tradycję. Kelsey najpierw powinna pokonać demona, potem wykapać mnie i wymasować zapachowymi olejkami, a na koniec powinna dołączyć do mojego haremu, jeśli uznam, że jest tego godna"

"Może w Twoich marzeniach"- parsknęłam śmiechem

"Myślę, że na razie będę mógł żyć tylko marzeniami"- westchnął dramatycznie. Ren uderzył go w tył głowy, na co Kishan zerwał sie i go zaatakował. Obaj zmienili się w tygrysy i w bójce przetaczali się o drzewach.

"Mężczyźni"- Nilima przewróciła oczami

"Zgadzam się całkowicie"- potwierdziłam.

Dzień czwarty- Govardhan Pooja

Czwartego dnia, gdy wyszłam z łazienki, zastałam swoje łóżko zasłane, a na mojej poduszce spoczywał duży bukiet bzu. Pijąc na śniadanie szklankę soku z papai, poczułam, jak czyjeś ramiona oplatają mnie w talii. Wiedziałam, że to nie Kishan, zanim się odezwał- serce mi udzieliło odpowiedzi. Odstawiłam dzbanek z sokiem, i odchyliłam się w jego kierunku.

Westchnął, i pochylił do mnie głowę, mrucząc cicho.

"Tęsknię za Tobą"

"Widzisz mnie przecież każdego dnia"

"Ale wzniosłaś między nami barierę. Czy nie czujesz, jak właściwe jest to, gdy jesteśmy razem? Nawet nasz dotyk jest elektryzujący. Ty też to czujesz, prawda?"

"Tak. Ale tak nie powinno być"

"Nie wierzę w to. Poza tym, nie chcę się dzisiaj z tobą kłócić- dzisiaj jest ten dzień Diwali, kiedy świętujemy romantyczną miłość. Mężowie i żony w szczególny sposób okazują sobie miłość i wdzięczność wobec siebie. I zrobiłbym błąd gdybym nie znalazł drogi do wyrażenie swoich uczuć do ciebie. Czy otrzymałaś swoje kwiaty?"

"Bez?"- skinął głową i odwrócił mnie do siebie.- "Tak"- odpowiedziałam-" Trudno by było je przegapić"

"Jaka jest twoja odpowiedź?"- utkwiłam wzrok na jego ramieniu, i powiedziałam po cichu- "Kiedy mężczyzna daje kobiecie bez, zadaje jej pytanie.."

"Pamiętasz"

Dotknęłam dłonią jego policzka- "Myślałeś, że mogłabym zapomnieć?"- Zamknął oczy i oparł się policzkiem o moją dłoń. Po czym otworzył swoje piękne niebieskie oczy i powiedział:

"Kicham cię Kelsey. To co czuję do ciebie, to coś więcej niż wdzięczność, coś więcej niż zauroczenie, więcej niż zwykłe uczucie. Nigdy do tej pory nie napisałem listu z wykrzyknikami- dopóki cie nie spotkałem.  jesteś powietrzem dla moich płuc, krwią w moich żyłach i odwagą w moim sercu. Bez ciebie jestem tylko pustą skorupą"- ujął moją twarz w dłonie- "oświetlasz moją duszę ciepłym blaskiem swojej miłości i oddania. Nawet teraz, mogę je wyczuć i to one mnie podtrzymują. Możesz najróżniejszymi słowami zaprzeczać temu co czujesz, ale twoje serce wciąż należy do mnie, iadala"- pogładził palcami moje kości policzkowe, nieznacznie pochylił się w moim kierunku i zawahał na chwilę, pozwalając mi uciec, gdybym tylko chciała. Ale nie zrobiłam tego, a on zamknął przestrzeń między nami.

Pocałował mnie czule, słodko i uwodzicielsko, a mój umysł się na chwilę wyłączył, blokując myśli. Otrzymała ten pocałunek wcześniej, niż go pragnęłam. Ren uśmiechnął się i powiedział- "tak właśnie myślałem", po czym pogwizdując wyszedł z pokoju, owijając sobie wokół palców moją wstążkę. Podejrzliwie dotknęłam swoich włosów- były zmierzwione i opadały mi na plecy. Usiadłam przy stole, gdy nagle pojawił się Kishan- świeżo wykąpany po porannym treningu.

"Dzień dobry, bilauta"

"Dzień dobry"- wymamrotałam z poczuciem winy

Kishan napełnił swój talerz, po czym położył go koło mojego, a następnie pogładził moje włosy, odsunął je na bok i pocałował mnie w szyję:

"Lubię, jak twoje włosy są rozpuszczone"- jęknęłam i wstałam mamrocząc:

"Ty i ktoś jeszcze"- bawiłam sie włosami przez chwilę i zdałam sobie sprawę, że jeśli je zostawię tak, będę o nim myślała przez cały dzień. Odwróciłam się do Kishana i powiedziałam:
"Pojdę na górę zapleść włosy. Przyjdę później"

Zdezorientowany wyszeptał- "W porządku" a następnie nabił na widelec jakiś owoc i obserwował mnie, gdy wspinałam się po schodach.

Gdy zaplotłam włosy, wzięłam książkę, która przyniosłam sobie z biblioteki dotyczącą o świętach obchodzonych w Indiach i czytałam o Diwali. Chciałam zrobić dla każdego coś specjalnego, a szczególnie dla Kishana.  Zdecydowałam się poprosić chustę o piękną zieloną lehengę i poprosiłam Nilimę o pomoc.  Zgodziła się z moim pomysłem, chociaż powiedziała, że nie jest zwyczajowo praktykowany, ale powiedziała także, że każdy doceni mój gest i ducha, w którym zostało to podarowane.
Ostrożnie ubrałam się po południu, a Nilima przyszła do mojego pokoju, ozdobić moje ręce i stopy wzorami z henny. Minęło kilka godzin zanim skończyła, ale czułam, że ten czas został dobrze wykorzystany. Moje stopy były piękne. Opuściła moją rękę z rysunkiem Pheta, ale zrobiła skomplikowany rysunek na drugiej dłoni. Kishan podziwiał moje bose stopy i strój z wielkim entuzjazmem próbując odgadnąć, co planowałam, ale sie z nim tym nie podzieliłam.

Tego wieczoru gdy zgromadziliśmy się by zapalić lampki, zapytałam się, czy mogłabym zrobić coś specjalnego, by uczcić ten dzień. Wszyscy zgodzili sie z wielką ciekawością. Nilima przyniosła tacę z girlandami kwiatów i cynobrową pastę, która miała dla mnie przygotowaną. Zaczęłam od Nilimy, jako że wiedziała, co zamierzam zrobić. Stanęła naprzeciw mnie, a ja podniosłam wieniec wykonany z pachnących gardenii. Zawiesiłam go jej na szyi i wzięłam ją za ręce.

" Jesteś dla mnie kimś więcej niż siostra i kimś więcej niż przyjaciółka. Modliłaś się za mnie, pościłaś, bym ja mogła odnieść sukces. Po cichu, pracujesz dla nas tak, byśmy mogli czuć się komfortowo i zadbani. Zapewniasz nam wszystko, czego potrzebujemy, jeszcze zanim zdamy sobie sprawę z tej potrzeby. Wierzę, tak jak Durga, że taka lojalność i oddanie powinny zostać nagrodzone, i modlę się, by taka kobieta jak Ty dostała nagrodę za swoje serce. Nilima, dzisiaj, chciałabym okazać ci szacunek"- podniosłam błyszczące bindi, odkleiłam papierek umieszczony na odwrocie, i przycisnęłam delikatnie pośrodku jej czoła. Objęła mnie i usiadła,  a ja poprosiłam Kadama by wstał. Kiedy stanął przede mną, założyłam mu wieniec.

"Aniku Kadamie, jesteś moim przyjacielem, przewodnikiem i ojcem, Delikatnie prowadzisz mnie po skalistych ścieżkach , gdzie sama łatwo mogłabym polec. Zawsze masz dla mnie mądre, uspokajające i pełne wiary słowa. Durga mówiła mi, że twoje imię będzie zapamiętane. Chciałabym dzisiaj złożyć ci obietnicę, że moje dzieci, będziesz mógł nazywać wnukami, a lekcje których mi udzielałeś, także te, których nauczyłeś Rena i Kishana zostaną im przekazane, oraz że przez wszystkie dni mojego życie będę cię wspominać z czułością"- spojrzałam w stronę Rena i Kishana, którzy siedzieli na kanapie. Ren skinął głową z powagą, Kishan zaś uśmiechnął się, Oddałam mu uśmiech i przemknęła mi myśl o przyszłości, że może moglibyśmy z Kishanem zamieszkać w Stanach- "Chociaż mam nadzieję, że nigdy się nie rozdzielimy, wiem, że gdziekolwiek będziesz na świecie, ja zawsze będę o tobie myślała, pragnąc dla ciebie zdrowia i szczęścia. Jeśli jest coś, co mogłabym dla ciebie zrobić, uczynię to z największą mocą, na jaką mnie stać. A dziś, chciałabym okazać ci szacunek"- powiedziawszy to, umoczyłam palec w cynobrowej paście i naznaczyłam jego czoło małą kropką. Jego oczy były pełne łez gdy przytulał mnie mocno, spływały mu po policzkach.

"Dziękuję, panno Kelsey"- odpowiedział

Skinęłam głową za jego ramię i Kishan stanął obok, klaszcząc w dłonie- "moja kolej!". Uśmiechnęłam się, widząc jego żywiołowość i podniosłam girlandę. Kiedy położyłam ją na jego ramionach, chwycił mnie za rękę i pocałował wierzch dłoni. chwyciłam jego dłonie w swoje i zaczęłam mówić:

"Sohanie Kishanie Rajaram, kiedy pierwszy raz sie spotkaliśmy, powiedziałam ci, że wiem kim i czym jesteś. Ale to nie była prawda- jesteś dla mnie kimś więcej, niż imieniem i nazwiskiem, więcej niż czarnym tygrysem. Jesteś odważny, silny i lojalny. Okazujesz mi więcej cierpliwości niż na to zasługuję. Wytrwale stoisz u mego boku, a twoje wsparcie znaczy dla mnie o wiele więcej niż myślisz.  Bez ciebie nie przeżyłabym Shangri-La ani w mieście siedmiu świątyń. Niestrudzenie niosłeś mnie przez ośnieżone góry i uratowałeś mnie raz za razem. Nauczyciel o mądrości jak ocean powiedział, że silny człowiek jest jak skała, której inny mogą sie trzymać i nie zginąć pomimo silnych wiatrów. Tym własnie dla mnie jesteś- moją skała i tratwą na oceanie. Kiedy słońce mnie spala, znajduję ukojenie w Twoim cieniu, kiedy fale rosną, ty je wstrzymujesz. gdy nadlatują strzały, ty ochraniasz mnie niczym tarcza. Modlę się o to, by na ciebie zasługiwać. Modlę się o to by mieć życie pełne miłości i szczęścia i tego wszystkiego, o czym śniłeś w Shangri-La.  Mam nadzieję, że będę w stanie ofiarować ci wszystkie te uczucia, na które zasługujesz, zmyć z twojego umysłu wszystkie lata samotności i bólu serca, oraz uczynić twoją drogę życia pełna przygód, śmiechu i miłości. Kishanie, dzisiaj okazuję ci swój szacunek"- Kishan uśmiechnął się, uściskał moje ręce i pochylił by mnie czule pocałować. Gdy się wyprostował, zanurzyłam palec w cynobrze i oznaczyłam jego czoło. 

Gdy usiadł, zwróciłam się w stronę Rena, który pochylony do przodu wpatrywał się w swoje dłonie. Spojrzał na mnie, po czym odwrócił wzrok. Gdy w końcu wstał, miałam wrażenie, że chce uciec, ale uśmiechnęłam się do niego, i nakazałem podejść bliżej. Westchnął i podchodząc do mnie powiedział:

"Wiesz Kelsey, że nie musisz tego robić"- podniosłam girlandę i odpowiedziałam- "Tak, ale ty musisz mi pozwolić"

"Wiesz, że niczego ci nie mogę odmówić"

"Dobrze. A teraz pochyl sie"- umieściłam wieniec na jego ramionach i ujęłam jego dłonie. Poczułam to elektryzujące uczucie, które zawsze mnie przepełniało, gdy sie dotykaliśmy, a kiedy spojrzałam mu w oczy, zapomniałam, co mu chciałam powiedzieć. Ścisnął moje dłonie a ja zaczęłam cicho:

"Alaganie Dhirenie Rajaram..."- zagubiłam się w jego niebieskich oczach, z których emocje i słowa, których przyjęcie przez mój umysł było niewłaściwe, przepływały przez moją świadomość jak miękkie fale. Moje oczy wypełniły się łzami, a ja zadrżałam. Kilka razy próbowałam coś powiedzieć, ale nie mogłam wydobyć z siebie głosu. Podniósł rękę i otarł kciukiem łżę z mojego policzka i powiedział delikatnie:

"Ja już wiem, priya"- skinęłam głową i otarłam oczy- "Czy ozdobisz moje czoło tilaką?"

Odnalazłszy w końcu mój głos podniosłam naczynie- "oczywiście"- mój palec drżał, gdy robiłam znak na jego czole- "Renie, dzisiejszej nocy pragnę okazać ci szacunek"
Ren wziął ode mnie naczynie - "A ja ciebie"- i uśmiechnął się, znacząc pasta moja skórę, a potem całując moje włosy- "Zrobiłaś wspaniałą rzecz"- skinęłam słabo i po odstawieniu naczynia wziął mnie za rękę i poprowadził na kanapę, gdzie usiadłam pomiędzy nim a Kishanem.


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

To chyba fragment dla fanek Rena:P
standartowo- CDN, zostało mi jeszcze 7 stron tego rozdziału

Po południu, z prezentem dla Nilimy w ręku skręciłam za rogiem do jej pokoju, i podałam jej dar ode mnie. Pokochała różowy szafir i zestaw diamentowej biżuterii, i wyznała, że upatrzyła sobie właśnie ten zestaw w sklepie jubilerskim. Pobiegła do lustra, by obejrzeć się w biżuterii a potem przeglądałyśmy jej szafę, by dobrać do niej najlepszy strój. Pół godziny później przeprosiła mnie, że całkowicie zapomniała powiedzieć mi o moim prezencie. Złapała mnie za rękę i zaciągnęła mnie do mojego pokoju, Z rozmachem otworzyła moją szafę i popchnęła mnie ku jej tylniej ściany. Zamurowało mnie. Cała tylna ściana szafy  przeznaczona została na komplety butów- która normalnie mieściła moje dwie pary adidasów i traperków- teraz pełna butów w różnych kolorach i stylach.

"Nilima! Co ty zrobiłaś??"

Chociaż Ren stale dokładał ubrania do Twojej szafy, musiałam często go karcić za nieodpowiednie obuwie. On tymczasem twierdził, że najwygodniej się czujesz w tenisówkach. Powiedziałam mu, że buty są dla kobiety wszystkim i znoszą nawet to, że czasem nie należą do najwygodniejszych. Mimo to, starałam się wybrać takie buty, które będą dla ciebie wygodne. Wiele  z nich to kapcie, wykonane przez chustę.

Podniosłam jedną z par i sprawdziłam podeszwę- "Są wspaniałe"- uściskałam ją- "Dokładnie tego potrzebowałam. Dziękuję"

"Proszę bardzo. Poza tym, będę mogła przemycać się do twojej szafy by czasem cos pożyczyć"- zaśmiała się

"Zapraszam Cię do korzystania z moich butów kiedy tylko będziesz chciała"

Potem wspólnie dopasowywałyśmy buty do różnych ubrań, a kiedy skończyłyśmy, był już wczesny wieczór.

Na kolacji wszyscy byliśmy zadowoleni z różnych potraw, a gdy skończyliśmy jeść, Ren przeprosił nas i stanął za moim krzesłem:

"Czy mógłbym ci teraz dać mój prezent, Kelsey?"- Kishan pokrzepiająco ścisnął moje kolano pod stołem, ja zdjęłam chustkę z kolan i odpowiedziałam:

"W porządku"

Pobiegłam do mojego pokoju po prezent dla niego a potem podążyłam za nim przez frontowe drzwi. Szedł dalej, i w końcu dotarł do placu, gdzie odbywały sie nasze ćwiczenia. Odwracał się do mnie sprawdzić, czy podążanie za nim nie sprawia mi trudności. Zebrał trochę drewna na ognisko, które od mojego małego pstryknięcia się zapaliło. Gdy ogień już pewnie trzaskał, przyjęłam jego wyciągniętą dłoń i usiadłam obok niego. Pierwsza dałam mu jego prezent.

na początku planowałam mu dać złoty pierścień z wygrawerowanym napisem w sanskrycie, ale doszłam do wniosku, że pierścień jest prezentem dla dziewczyny. Zdecydowałam się więc na piękny skoroszyt z wytłoczonym chińskim smokiem na okładce, i chiński zestaw do kaligrafii- by mógł zapisywać swoją poezję. Gdy zobaczył prezent, wydawał się być zadowolony, podziękował mi, jednak w jego oczach światło nieco przygasło i czułam, że jest nieco rozczarowany. Wiedziałam, że widział sygnet Kishana i słyszał jak brat cały dzień się nim chwalił. Zaczęłam się zastanawiać, czy nie oczekiwał ode mnie czegoś podobnego. Prezent miał jednak odzwierciedlać głębie moich emocji, a ja wiedziałam, że nic nie byłoby wystarczająco dobre w tym przypadku. Jak mogłabym zapakować w jakiś przedmiot moje uczucia do niego? To byłoby niemożliwe.

Zostawił mnie na chwilę i przyniósł prezent dla mnie, który ukrył przy pobliskim drzewie. Otworzyłam pudełko, owinięte starannie w złoty papier, i wewnątrz znalazłam drewnianą pozytywkę, z namalowanym białym tygrysem na wieczku. Dotknęłam wypolerowanego, czerwonawo-brązowego drewna i zdałam sobie sprawę z podobieństwa tygrysa do Rena.  Czarne pasy były identyczne.

"To ty"- powiedziałam gładząc czarne pasy

"Tak. Wysłałem malarzowi zdjęcie. Drewno pochodzi z drzewa boswellia"

Podniosłam pudełko do nosa i powąchałam- "Czuję zapach kadzidła"

"Otwórz"- powiedział.

Otworzyłam pozytywkę i rozbrzmiała się moja piosenka- ta, którą Ren napisał dla mnie, gdy byliśmy od siebie daleko, ta, która przedzierała sie przez jego pamięć, gdy o mnie zapomniał. Słuchałam znanych dźwięków i oddychałam z trudem, zdziwiona nagle, gdy piosenka nie skończyła się w momencie, który znałam. Smutna muzyka zmieniła się. Niemal słyszałam w niej nadzieję i determinację, która wzrastała w przypływie szczęście. Wiedziałam, że muzyka przedstawiała nasze czasy w Oregonie i uśmiechnęłam się. W melodii było tyle wzruszenia, że znów poczułam się, jakbym przezywała tamte emocje na nowo. Nagle muzyka umilkła, i zrobiło sie ciemno i cicho.  Moje serce biło w rytm dźwięków, które były tak smutne, że wyciskały mi z oczu łzy. Ale muzyka powoli wzrastała- podnosiła się, wypełniając moją duszę słodyczą. Melodia wróciła do szczęśliwych nut, ale tym razem, dźwięki były harmonijne. Utwór był pełniejszy, bardziej kompletny. Gdy zakończył się serią radosnych dźwięków, które powoli blakły jak gwiazdy na niebie- zamknęłam wieczko pozytywki i własne oczy.

Ren był zadowolony i zachował ciszę między nami. Gdy po chwili otworzyłam oczy, otarłam łzy i pogładziłam ręką wieczko.
"Skończyłeś to"

"Tak. Co sądzisz o zakończeniu?"

"Jest... nieoczekiwane"

"Myślisz, że arogancko zrobiłem, zakładając szczęśliwe zakończenie?"

Westchnęłam- "Nie poddajesz sie, prawda?"

"Owszem, nie planuję tego"- wziął mnie za rękę i odwrócił mnie do siebie- "Co się stało, iadala? Co cię ode mnie oddala? Widzę, że jesteś przerażona. Przeraża cię przyszłość ze mną, ale nie rozumiem dlaczego"- przełożył moje luźne kosmyki włosów za ucho- "Proszę, powiedz mi. Wolałbym się z tobą kłócić, niż być tak odcinanym. Co zrobiłem źle?"

"Ren, nie mogę cię prosić, byś był inny niż jesteś"

"Co masz na myśli?"

"Ty zawsze zostaniesz księciem i Wielkim protektorem"

"Królestwa, które już dawno nie istnieje"

"To prawda. Ale ono zawsze będzie częścią ciebie. Ono jest tym, kim ty jesteś. Nawet w koledżu ludzie przychodzili do ciebie, by prosić cię o radę. Zawsze stawiasz innych ludzi ponad sobą. Zawsze już pozostaniesz bohaterem, księciem, mistrzem. Królem"

"Czy chodzi ci o to, że nie jesteś księżniczką? Czy znowu chcesz rozpocząć rozmowę o rzodkiewkach?"

"Nie. Wiem, że mnie kochasz, i nie obchodzi cię to, że nie pochodzę z królewskiej rodziny"

"W takim razie, nie rozumiem, dlaczego znów o tym mówisz. Czy bycie bohaterem jest złą rzeczą?"

"Nie, to nie jest złe. To bardzo szlachetne. Po prostu..."- otworzyłam usta i niemal wypaplałam, czego się obawiam. Zaparłam się w duchu zaciskając zęby i nie dokończyłam zdania. Ren pogłaskał mnie po plecach i powiedział:

"Kelsey, poruszę niebo i ziemię, jeśli tylko tego będziesz potrzebować. Zaufaj mi, że jestem mężczyzną, którego potrzebujesz. Chciałbym zbudować z tobą życie. Chciałbym, byśmy byli razem, na zawsze. Wiem, że to wymaga kompromisów i przedłożenia potrzeb drugiej osoby ponad swoje własne. Jeśli więc potrzebujesz, bym coś w sobie zmienił, nad czymś popracował, proszę powiedz mi o tym. Wiem, że nie jestem idealny."

"Nie. Bardzo blisko ci do ideału"- warknął z frustracji.

"Kells, wiem, że mnie kochasz, ale musisz mi też zaufać. Nie mogę naprawić czegoś, o czym nie mam pojęcia, że jest zepsute"

"To co jest zepsute to ja, i nie jest to coś, co możesz łatwo naprawic"

"Co mogę zrobić?"

Otarłam łżę- "Nic. Nie chcę, byś cokolwiek robił..... Nie.. jest jedna rzecz"

"Jaka?"

"Muszę cie poprosić, byś mnie więcej nie całował"- Nic mi nie odpowiedział, lecz ja kontynuowałam- "Próbuję być z Kishanem, i kiedy mnie całujesz, czuję sie zagubiona. mam wyrzuty sumienia. To sprawia, że mnie boli serce"

"Twoje serce cię boli, ponieważ je ignorujesz"

"Proszę, przestań. Nie mogę już o tym myśleć. Czuję się jakbym była rozrywana na części"

"Kelsey"- podniósł moją dłoń do ust, zaciągnął się moim zapachem i westchnął- "Nie chcę cię ranić. Nie chcę, byś czuła się winna. Jeśli ceną za to, że jesteś blisko, ma byc patrzenie, jak jesteś z moim bratem, wytrzymam to. Ale nie proś mnie, bym nie trwał u twojego boku. Moje serce jest w twoich rękach, i nie mogę bez ciebie żyć".

"Ja także nie chcę cie ranić. Wiem, że gdy mnie z nim widzisz jest ci ciężko"

"To bardziej bolesne, niż tortury u Lokesha. Tam przynajmniej mogłem się sam uzdrowić, i były chwile gdy pozostawiał mnie w spokoju"

"Ren"

"Szaa priyatama. Nie płacz. Nie mogę znieść, gdy płaczesz. Nadal uważam, że jest nam przeznaczone szczęśliwe zakończenie, i obietnice z piosenki zostaną zrealizowane. Po prostu muszę być cierpliwy do tego czasu"- wyjął z kieszeni chusteczkę i otarł moje łzy. Chciałam się podnieść, ale zatrzymał mnie, i powiedział, że chciałby posiedzieć ze mną przez chwilę. Objął mnie, a ja zrelaksowana przy nim wpatrywałam się w ogień. Siedzieliśmy tak razem ponad godzinę, w tym czasie kilka razy odsłuchiwałam muzykę z pozytywki. Myślałam o tym, jak trudno będzie mi sie z nim pożegnać, odwrócić plecami od kogoś, kto jest dla mnie tak ważny. Myślałam o historii jaką pan Kadam opowiedział mi o swoim synu i ptaszku, którego trzymał tak mocno, że umarł.

Ja miałam dwa ptaszki. Oba jadły mi z ręki. Obaj byli moimi wiernymi towarzyszami. Obaj mnie kochali. Ale jeden z nich kochał mnie tak bardzo, że stawał twarzą w twarz z każdym wrogiem, nawet silniejszym od niego. Raz za razem poświęcał się i ścigał się trzepocząc skrzydłami wobec niebezpieczeństwa. gdybym trzymała go na tyle mocno w uścisku by powstrzymać go, umarłby. Udusiłby się w moim uścisku ponieważ był tak zdeterminowany, by odlecieć zmierzyć się z wrogiem. A niebezpieczeństwa sie do mnie kleiły i byłoby kwestią czasu, gdyby ktoś go zniszczył. W pewien sposób, trzymając go z dala ode mnie, ostatecznie utrzymywałam go przy życiu. Może gdyby o mnie tak bardzo nie dbał, nie ryzykowałby tak swojego życia. Zadrżałam myśląc o jego walce z gigantycznym rekinem. Kishan został ze mną w łodzi, lecz Ren musiał iść walczyć jak bohater. Skoczył do oceanu nie zastanawiając się, jakby na mnie wpłynęła jego śmierć. gdybym nie zdołała mu pomóc- stałby się tylko pokarmem dla ryb. Czymś, czego nie udałoby sie już ocalić.

W końcu Ren wstał i podciągnął mnie na nogi. Razem wróciliśmy do domu ja odepchnęłam od siebie wątpliwości mojego serca i skoncentrowałam sie na pracy, jaka czekała w kolejce do wykonania. Następnego dnia mieliśmy wyjechać do świątyni Durgi, by zdobyć broń potrzebną do ostatecznej walki. Myśli o nadchodzących dniach pomagały mi się skupić, Na razie walczyłam o to by ocalić moje oba tygrysy. Walkę o swoje serce postanowiłam zachować na później.


---------------------------------------------
Koniec rozdziału!!
Ufff, wymęczył mnie i to nieźle!



ps. zaleta Kishana-- nie dopytywał sie tego, co powinien w sobie zmienic, by Kells go zaakceptowała, po prostu starał się na nia zasłużyć. Sam to odkrył. To go na pewno od starszego brata wyróżnia:P

bardzo fajny rozdział tylko... długi :D

Właśnie :)